Spelletjes

“Spelletje? Spelletje? Ik hou helemaal niet van spelletjes”. Het is een gevleugelde uitspraak van Bert uit Sesamstraat. Mijn 90-jarige cliënt is het daar in het geheel niet mee eens; hij zou het liefst de hele dag spelletjes spelen. Rummikub, Triominos of een kaartje leggen. Afgewisseld met zo nu en dan een legpuzzel. Het maakt hem allemaal niets uit. Bij hem is het altijd tijd voor een spelletje.

Los van dat het leuk en gezellig is om spelletjes te spelen, is het een mooie manier om de mentale activiteit van ouderen te stimuleren en zijn of haar geheugen te versterken. Als zorgverlener biedt het spelen van spelletjes met een cliënt een goede gelegenheid om ongezien het geheugen te testen. Dat is fijn, omdat het zo minder beladen is dan ‘normale’ geheugentesten, die cliënten mogelijk stress en onzekerheid bezorgen.

Mijn cliënt is een echte heer. Altijd galant, maar zeker ook gewiekst. Hij is gezien zijn hoge leeftijd gezegend met een goed geheugen. En omdat hij al zijn hele leven spelletjes speelt, kent hij ook alle regeltjes, tips en trucs. Die worden dan ook streng maar rechtvaardig gehandhaafd. Soms denk ik weleens dat een spelletje spelen met hem voor mij harder werken is dan voor hem. Maar dat mag de pret niet drukken, want het is fijn om te zien dat hij er nog steeds zoveel plezier aan beleefd.

Recentelijk merk ik wel dat hij tijdens het Rummikub spelen her en der wat steekjes laat vallen. Hij is minder scherp dan voorheen. Niets schokkends, maar hij kon altijd als een ware schaker anticiperen op wat voor kansen hij mij zou geven als hij bepaalde stenen op tafel legde. Zo maakte hij het mij geregeld behoorlijk lastig. Maar dat wordt steeds een beetje minder. Nu legt hij één hooguit twee stenen en de combinaties met wat er al op tafel ligt worden zeldzamer. Maar de regeltjes handhaaft hij nog wel met strakke hand.

Tot voor kort verloor ik over het algemeen grandioos van hem. Tegenwoordig win ik steeds vaker en steeds sneller. Zo vaak zelfs dat ik ook regelmatig met opzet verlies. Gewoon, omdat ik de verandering te snel vind gaan. Nu vindt hij het hartstikke leuk dat ik wat vaker win en dat de spelverhoudingen meer in balans zijn.

Als ik alle spelletjes zou winnen die ik kan winnen, denk ik dat hij geen lol meer heeft in spelletjes spelen. Dat plezier wil ik hem absoluut niet afnemen. Het is mijn inschatting dat de weg van de geleidelijkheid in deze de beste is. Ik zie hem er trouwens ook voor aan dat hij best in de gaten heeft wat ik doe met het expres verliezen. Als dat inderdaad zo is, zegt hij daar niets over en laat hij het gewoon gebeuren. Vermoedelijk omdat hij mij niet wil teleurstellen. Hoe lief is dat?

^{Dit blog is geschreven in opdracht van Optimaal Zorg.}