Eeuwigheidswaarde

Dit blog is geschreven in opdracht van Optimaal Zorg.

Al decennialang is ze een van de belangrijkste mensen in mijn leven. Destijds moest ik als 11-jarige mijn ouders vergezellen naar een etentje bij haar en haar gezin thuis. Mijn ouders hadden hen kort daarvoor leren kennen en een etentje leek een logische volgende stap in een nieuwe vriendschap. 

Ik had er totaal geen zin in, maar op die leeftijd deed ik nog wat mijn ouders wilden en dus ging ik mee. Achteraf gezien was dat een van de allerbeste beslissingen in mijn leven. Want zonder haar was mijn leven heel anders en vooral veel minder goed gelopen. Ik ben nog dagelijks blij dat ik toen mijn ouders ben gevolgd.

Berty is het prototype van een sterke, zelfstandige vrouw die haar leven leeft zoals ze dat zelf wil. Ze runde haar gezin op efficiënte wijze, bepaalde haar eigen grenzen, maakte haar eigen keuzes, had en heeft veel interesses en activiteiten buitenshuis en geeft iedereen de ruimte om zijn/haar eigen weg te gaan. Voor mij is haar huis en familie sindsdien een toevluchtsoord en dat is het nog steeds.

Anno 2023 is Berty 91 jaar jong en ‘still going strong’, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen. Natuurlijk gaat het allemaal een beetje langzamer en is ze wat strammer, maar verder is ze nog steeds dezelfde, welbespraakte, goed geïnformeerde, altijd geïnteresseerde vrouw die ze altijd was. Ze heeft onlangs een pacemaker gekregen, maar is inmiddels goed herstelt van die ingreep: “Het gaat goed met me. Ik ga morgen weer in de tuin werken”, antwoordde ze op de vraag hoe het met haar ging.

Berty komt uit een ijzersterk geslacht, althans wat de vrouwen betreft. Haar moeder werd bijna honderd, in goede geestelijke en lichamelijke gezondheid. Die was ook niet klein te krijgen en toen haar tijd eenmaal was gekomen, ging dat gelukkig heel snel en pijnloos. 

Zo wil ik ook dat het met mij gaat, zegt Berty al vele jaren. “Maar alleen zo, dus zolang mijn geest me niet in de steek laat en ik niet lichamelijk aftakel. Want als dat wel gebeurt, dan hoeft het echt niet meer voor mij”. Uitgaande van haar haarscherpe observaties, rake grappen en goede vragen, zit het met de geestelijke vermogens voorlopig nog goed. En getuige het feit dat ze weer in de tuin werkt, gaat het lichamelijk ook weer prima. 

Als Berty op deze manier doorgaat, overleeft ze ons nog allemaal. Toch moeten we realistisch zijn, zegt ze. “Ik heb niet het eeuwige leven en dat wil ik ook niet.” Dat weet ik natuurlijk ook wel, maar toch moet ik niet aan dat onvermijdelijke moment denken. Want voor mij heeft Berty eeuwigheidswaarde: ze is er altijd. Mijn hoop is dat dat straks ook zo is en blijft, alleen in een andere vorm.