Eigenwijs
Een ongeluk zit in een klein hoekje. Zo lang ze zich kan herinneren dopt juffrouw Petra (82) al haar eigen boontjes. Zo ook die dag. Ze was toe aan een nieuw boek en dat lag op de bovenste plank van haar boekenkast. Als altijd klom ze zonder nadenken op het krukje dat ze speciaal voor dat doel had gekocht, strekte haar arm uit en juist op dat moment gleed haar voet van de kruk. Met een harde klap belandde ze op de grond en voelde direct dat er iets niet goed zat. Haar heup deed enorm veel pijn.
Gelukkig was haar mobiele telefoon binnen handbereik en kon ze zelf bellen voor hulp. Een half uur na de val werd juffrouw Petra met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Foto’s maakten meteen duidelijk dat ze haar heup op 2 plekken had gebroken. Een operatie was onvermijdelijk. En dus ging ze diezelfde avond nog onder het mes. De operatie was een succes.
Meteen de volgende dag stond de orthopeed die haar had geopereerd aan haar bed. Hij controleerde de wond, vertelde dat de operatie goed was verlopen en wees juffrouw Petra op het belang van goede fysiotherapie. “Hoe beter u de adviezen van de therapeut opvolgt, hoe sneller u weer de oude bent”, zei hij.
Niet veel later kwam de fysiotherapeut langs om de revalidatie te starten en haar spierkracht en mobiliteit te herstellen. Juffrouw Petra moest op de rand van het bed gaan zitten. Ondanks hulp en ondersteuning ging dat moeizaam en was het pijnlijk.
De fysiotherapeut gaf haar duidelijke instructies en oefeningen om gedurende de dag te doen, zodat ze zo snel mogelijk weer op de been zou zijn. Maar juffrouw Petra was (en is nog steeds) een eigenzinnige, eigenwijze dame en zij vond het maar niets; de oefeningen vond ze saai en pijnlijk. Vooral dat laatste kon in haar ogen niet goed zijn. Bovendien voelde ze zich beperkt in haar vrijheid.
Overtuigd van haar eigen gelijk, besloot juffrouw Petra om de adviezen van de fysiotherapeut te negeren. Ze bleef stilliggen en bewoog zo min mogelijk. Rust was wat ze nodig had voor beter herstel, was haar vaste overtuiging.
De volgende dag kwam de fysiotherapeut weer langs en die had meteen door dat juffrouw Petra haar ‘huiswerk’ niet had gedaan. Hij probeerde haar te overreden, maar had weinig succes. Na een paar dagen ‘strijd’ met de fysiotherapeut, schakelde deze de familie in. Maar ondanks pittige confrontaties konden ook zij juffrouw Petra niet op andere gedachten brengen.
Helaas had haar eigenwijze gedrag ernstige gevolgen voor juffrouw Petra. Haar spierkracht nam niet toe en haar mobiliteit verminderde. Ze kon binnen en buitenshuis niet meer zonder rollator lopen en ze kreeg steeds meer moeite met de uitvoering van simpele dagelijkse taken. Normaal gesproken zou ze zes tot acht maanden na de operatie helemaal herstelt en mobiel moeten zijn, maar in plaats daarvan belandde ze weer in het ziekenhuis met complicaties als gevolg van gebrek aan revalidatie. Tot haar grote schrik en afschuw bleek een tweede operatie onvermijdelijk.
Een harde en pijnlijke les voor de eigenwijze oude dame. Noodgedwongen moest ze erkennen dat het beter was geweest als ze de adviezen van orthopeed, fysiotherapeut, ervaringsdeskundigen, familie en vrienden wel had opgevolgd. Ze besloot om deze keer wel volledig mee te werken aan haar revalidatie en met succes. Stapje voor stapje herwon ze haar spierkracht en mobiliteit. Ze is nooit meer helemaal op haar oude niveau gekomen, maar het was wel heel veel beter dan na haar eerste operatie. Ze leeft weer zelfstandig in haar eigen huisje, met hier en daar een handgreep voor extra steun en veiligheid.
“Ik heb ervan geleerd”, zegt juffrouw Petra 3 jaar na dato. “Het krukje is nu platenstandaard en mijn boeken staan lager in de kast. Maar veel belangrijker: de professionals weten wat je wel en niet moet doen en dat moet je als patiënt heel serieus nemen. Het kan van levensbelang zijn en is heel belangrijk voor je kwaliteit van leven. Ik dacht dat ik het beter wist, maar dat was duidelijk niet het geval. Soms is het goed om je trots even opzij te zetten en te luisteren naar de mensen die het beste met je voor hebben”.
Gelukkig is een mens nooit te oud om te leren.
Dit blog is geschreven in opdracht van Optimaal Zorg.
.