Grijs

Dit blog is geschreven in opdracht van Optimaal Zorg.

Halverwege mijn knipbeurt neemt een oudere dame plaats in de kappersstoel naast mij. Mevrouw vindt het tijd voor verandering en wil haar haar laten verven en wel in een stevige rode kleur. De kapster in kwestie is een jonge meid, die net nieuw is in de salon. Ze schrikt ervan, want op dit moment heeft mevrouw duidelijk grijzend donkerblond haar.

“Rood? Weet u dat zeker”, vraagt ze voorzichtig. De oudere dame is overtuigd van haar plannen en knikt vastberaden ‘ja’. De kapster pakt de stalenkaart erbij en mevrouw kiest voor een niet mis te verstane rode kleur. Niet een mooie, natuurlijke rode kleur maar van dat kunstmatige geverfde te rode rood. Heel opvallend en dan niet pers se in de goede zin van het woord.

Op dat moment gaat de eigenaresse die mij aan het knippen is zich er mee bemoeien. “Mevrouw, u bent al jaren een trouwe klant van ons en u kent onze service, maar dit gaan we niet doen”, zegt ze. “Ik leg u ook meteen uit waarom niet. Dit is een kleur die maar heel weinig mensen goed kunnen hebben en daar bent u er geen van. Het zou u er heel onnatuurlijk uit laten zien en ik ben ervan overtuigd dat u er spijt van krijgt.”

Mevrouws gezicht spreekt boekdelen, ze is niet blij. “Ik wil die kleur. Het zal me goed staan en een jongere uitstraling geven”, is haar weerwoord. Er ontstaat een fikse discussie en op een goed moment zoekt de klant steun bij de andere klanten in de zaak. Ze is verbaasd als die allemaal – inclusief mijzelf – aangeven dat we de gekozen kleur niet mooi vinden. 

Om een einde te maken aan de verhitte discussie en om mevrouw tegen zichzelf te beschermen, haalt de jonge kapster haar telefoon tevoorschijn. Ze heeft een speciale app waarmee je een foto maakt en vervolgens de haarkleur en -stijl kunt aanpassen, zodat je een beetje een idee krijgt van hoe je eruit gaat zien. Dat wil mevrouw wel proberen en dus wordt de foto gemaakt. De haarkleur wordt aangepast naar het rood van haar keuze en ze bekijkt het resultaat in stilte. Iedereen in de zaak houdt zijn/haar adem in. Na een paar minuten zegt ze: “Ik lijk wel een heks. Dit is inderdaad geen goed idee”. Een zucht van verlichting gaat door de salon. “Maar wat nu, want ik wil iets anders. Mijn haar zit er nu niet mooi uit”.

Wederom biedt de app uitkomst. Want ondertussen heeft de jonge kapster de foto van mevrouw bewerkt met een mooie natuurlijke grijze haarkleur en een wat hippere coupe. Mevrouw is wederom sprakeloos als ze het resultaat ziet, maar deze keer is dat positief. “Wauw, dat ziet er goed uit. Dit wil ik!” Alle aanwezigen in de salon mogen de foto ook zien en geven zonder uitzondering hun ‘goedkeuring’. “Het maakt u jaren jonger”, zegt de kapster en daar wordt mevrouw blij van want dat is precies wat ze wilde bereiken.

De zijdelingse ontmoeting bij de kapper bevestigt mijn jaren geleden al genomen beslissing om ‘au naturel’ oud te worden. Ook als dat betekent dat mijn huidige weelderige donkere krullenbos grijs, grijzer, grijst wordt. Het zij zo. Ik vind het prima. Als beginnende jongere oudere (ik mag dit jaar voor het eerst de griepprik halen) heb ik qua haar goede genen: mijn oma was al 95 toen ze echt grijs werd, want ‘gekken grijzen niet’ zei ze altijd. En ze had gelijk, want tot op heden ontdek ik zo nu dan een grijze haar in mijn krullen maar dat mag nauwelijks naam hebben. Regelmatig ontmoet ik mensen die domweg niet geloven dat ik mijn haar niet verf. Daar zit ik niet mee. Zolang ik het zelf maar weet. Volgens mij is een weelderige grijze krullenkop ook helemaal goed. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengen moge.

Op dat moment gaat de eigenaresse die mij aan het knippen is zich er mee bemoeien. “Mevrouw, u bent al jaren een trouwe klant van ons en u kent onze service, maar dit gaan we niet doen”, zegt ze. “Ik leg u ook meteen uit waarom niet. Dit is een kleur die maar heel weinig mensen goed kunnen hebben en daar bent u er geen van. Het zou u er heel onnatuurlijk uit laten zien en ik ben ervan overtuigd dat u er spijt van krijgt.”

Mevrouws gezicht spreekt boekdelen, ze is niet blij. “Ik wil die kleur. Het zal me goed staan en een jongere uitstraling geven”, is haar weerwoord. Er ontstaat een fikse discussie en op een goed moment zoekt de klant steun bij de andere klanten in de zaak. Ze is verbaasd als die allemaal – inclusief mijzelf – aangeven dat we de gekozen kleur niet mooi vinden. 

Om een einde te maken aan de verhitte discussie en om mevrouw tegen zichzelf te beschermen, haalt de jonge kapster haar telefoon tevoorschijn. Ze heeft een speciale app waarmee je een foto maakt en vervolgens de haarkleur en -stijl kunt aanpassen, zodat je een beetje een idee krijgt van hoe je eruit gaat zien. Dat wil mevrouw wel proberen en dus wordt de foto gemaakt. De haarkleur wordt aangepast naar het rood van haar keuze en ze bekijkt het resultaat in stilte. Iedereen in de zaak houdt zijn/haar adem in. Na een paar minuten zegt ze: “Ik lijk wel een heks. Dit is inderdaad geen goed idee”. Een zucht van verlichting gaat door de salon. “Maar wat nu, want ik wil iets anders. Mijn haar zit er nu niet mooi uit”.

Wederom biedt de app uitkomst. Want ondertussen heeft de jonge kapster de foto van mevrouw bewerkt met een mooie natuurlijke grijze haarkleur en een wat hippere coupe. Mevrouw is wederom sprakeloos als ze het resultaat ziet, maar deze keer is dat positief. “Wauw, dat ziet er goed uit. Dit wil ik!” Alle aanwezigen in de salon mogen de foto ook zien en geven zonder uitzondering hun ‘goedkeuring’. “Het maakt u jaren jonger”, zegt de kapster en daar wordt mevrouw blij van want dat is precies wat ze wilde bereiken.

De zijdelingse ontmoeting bij de kapper bevestigt mijn jaren geleden al genomen beslissing om ‘au naturel’ oud te worden. Ook als dat betekent dat mijn huidige weelderige donkere krullenbos grijs, grijzer, grijst wordt. Het zij zo. Ik vind het prima. Als beginnende jongere oudere (ik mag dit jaar voor het eerst de griepprik halen) heb ik qua haar goede genen: mijn oma was al 95 toen ze echt grijs werd, want ‘gekken grijzen niet’ zei ze altijd. En ze had gelijk, want tot op heden ontdek ik zo nu dan een grijze haar in mijn krullen maar dat mag nauwelijks naam hebben. Regelmatig ontmoet ik mensen die domweg niet geloven dat ik mijn haar niet verf. Daar zit ik niet mee. Zolang ik het zelf maar weet. Volgens mij is een weelderige grijze krullenkop ook helemaal goed. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengen moge.